Carte Blanche Music | Pagina 220 van 221 |

The very first vinyl 7” I bought was I Love Rock ‘n Roll by Joan Jett & The Blackhearts. I was 13 then. Six years later, in 1988, they scored another hit with I Hate Myself For Loving You.

Fast forward to this century. Elizabeth ‘Lzzy’ Hale and her band Halestorm alternate their original hits with EP’s full of covers. They released ReAniMate: The CoVeRs eP in 2011, Volume 2.0 in 2013 and Volume 3.0 will see the light on 6 January 2017. Two of the tracks are online already: their interpretation of Whitesnake’s Still Of The Night and a faithful cover of I Hate Myself For Loving You, that you can hear below.

This is Joan Jett & The Blackhearts’ 1988 original (spot the differences, if any):

rock

single track, wildcard

Deacon Blue – Gone

January 1st, 2017

I’ve been making radio shows for nearly 30 years and Carte Blanche Music is the follow-up to that adventure. Deacon Blue’s career has followed the exact same lines as my radio career. Their first single in the Netherlands, Dignity, was ‘record of the week’ (‘Remschijf’ at the time, ‘Wildcard’ nowadays) in my second radio show, dated 21 June 1987. Also, Deacon Blue has been away for a few years, like I have, but came back strongly (which I won’t claim for myself 😉 ).

In 2016 the band released their album Believers and Gone was my favourite album track. After I announced my retirement from radio, that track appeared to me to be the ideal final song, given its title and lyrics. (Of course I could also have played their Fellow Hoodlums track Closing Time, but Carte Blanche Radio was about new music only, just like this blog).
When I learned, two weeks ago, that Gone was about to become Deacon Blue’s new single, I made up my mind… This song would be the perfect way to close the circle! It became my last ‘record of the week’ and the very last record on my last show. Case closed 😉 .

And now it only seems appropriate to open this blog by drawing your attention to this great pop track. Sophisticated pop, to be exact. The genre they handled so well throughout their career and which I love so much. This is the ‘live’ video…

indie | live | pop

chart, year-end chart

Carte Blanche Top 2016

December 27th, 2016

Is there a better way to introduce myself and this new music blog than via a year-end chart? Last year in my Carte Blanche radio show I played over 800 new tracks, all of which you can find in this 2016 container playlist (subject to availability). Only 100 of them made it to the Carte Blanche Top 2016.

Some random statistics:

After the usual suspects – Great-Britain (34) and United States (19) – the Netherlands deliver most entries (9), followed by Sweden (8), Belgium (6), Australia (5), Norway and France (4 each)
42% of all lead vocals are sung by women, which is unique compared to other radio stations
There are more rock tracks in (the upper regions of) the Carte Blanche Top 2016 than in your average year-end chart
The same goes for acts that were already successful 10, 20, even 30 years ago, proving they are still relevant today

If you want, you can listen to my radio show (in Dutch) containing the Top 30 of my year-end chart. Meanwhile you can browse through the complete list below. Enjoy!

border breaker, werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 52)

December 27th, 2016

Aan de meeste dingen komt een eind (aan Carte Blanche op de radio, bijvoorbeeld), weer andere dingen beginnen pas net (zoals Werner’s Weekly) en sommige dingen moeten nog van start gaan (Carte Blanche als muziekblog).
Maar sommige dingen gaan altijd door. Zoals nieuwe muziek. Die laat zich door geen Kerstmis tegenhouden. In mijn Spotify-playlist Werner Tipt vind je releases zo afwisselend als The Van T’s, Rhodes vs. Felix Jaehn, Jaakko Aukusti, Yelle, For King & Country, Smoove & Turrell en Tegan & Sara. Voor meer informatie over dat soort releases kun je vanaf komende week terecht op www.carteblanchemusic.nl. Dat wordt dan ook de nieuwe standplaats voor Werner’s Weekly.

Hoewel deze week de allerlaatste radiouitzending van Carte Blanche te horen is, zal de Remschijf gewoon blijven bestaan. Die was er immers ook al vóór de allereerste uitzending, bijna 30 jaar geleden. De Remschijfgeschiedenis gaat terug tot begin 1985. Sindsdien heb ik er 1654 gekozen. De 1655^e is de laatste Remschijf die Remschijf heet. Carte Blanche Music wordt nl. een Engelstalig blog en vanaf dan kies ik wekelijks een Wildcard. Het idee blijft precies hetzelfde: het is het beste liedje van die week, dat nog wel een zetje kan gebruiken.

De laatste Remschijf is Dye My Hair van Alma. De Finse singer-songwriter Alma-Sofia Miettinen scoorde in juni ook al een Remschijf met haar debuutsingle Karma. Die werd niet opgepikt in Nederland. Hopelijk geldt dat wel voor Dye My Hair, die nu al een top 5-hit is in de European Border Breakers Chart. Het is in elk geval net zo’n aanstekelijke mix van deep house, r&b en pop als zijn voorganger. Benieuwd naar haar optreden op Eurosonic Noorderslag!
Een andere onnavolgbare combinatie van stijlen hoor je deze week in Werner’s Weekly op Better Than Me van Blood Orange feat. Carly Rae Jepsen.

Als tegenwicht voor de Kerstmuziek zijn deze week ook veel stevige nummers uitgekomen. De beste zijn wat mij betreft Run With The Bulls van de Amerikaanse viermansband Smallpools en I Was King van het Japanse(!) One OK Rock.

Sinds haar Lily Allen-achtige single Last Night (Beer Fear) heb ik een zwak voor Lucy Spraggan. Eind januari 2017 verschijnt haar nieuwe album I Hope You Don’t Mind Me Writing, waarvan Modern Day Frankenstein de catchy single is. Al net zo aanstekelijk is Alcatraz van King No-One en op diezelfde muzikale stapel ligt One Drop van Be Charlotte. Een veelbelovende afsluiting van een mooi muziekjaar. Op naar het volgende, dat ik via Carte Blanche Music goed voor je in kaart zal brengen. Bookmark maar alvast!

electronic | pop | r&b | rock

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 51)

December 19th, 2016

M.i.v. 1 januari 2017 gaat Werner’s Weekly verhuizen en wordt het een vast onderdeel op mijn muziekblog www.carteblanchemusic.nl (under construction). Als je die site nu al bookmarkt, houd ik je ook in het nieuwe jaar volledig op de hoogte van de beste nieuwe muziek. Waarbij ‘beste’ geen hitgarantie inhoudt, maar wel een kwaliteitskeurmerk is. Hoe subjectief ook, uiteraard. Eén ding kan ik je garanderen: mijn muziekblog wordt een waardige opvolger van mijn radioprogramma. Dat houdt in: veel van de muziek die ik er straks aanprijs, zal in Nederland geen actieve promotie krijgen en hier dus nooit op de radio te horen zijn. Dus ben je bereid verder te luisteren dan je oren breed staan, dan is Carte Blanche Music een perfecte aanvulling op het Nederlandse radioaanbod.

Alle nieuwe muziek die ik op het blog bespreek, komt voor zover aanwezig ook in mijn Spotify-playlist Werner Tipt te staan. Afgelopen week voegde ik daar 11 tracks aan toe, van o.m. Puggy, Moby, Sundara Karma, Fresku, AOSOON, Georgie, The Computers en Gabrielle Aplin. Maar slechts drie krijgen een eervolle vermelding in Werner’s Weekly…

Ook op www.carteblanchemusic.nl zal ik elke week een track tot Remschijf kiezen. Deze week is dat Sorry Not Sorry van Noonie Bao, waarvan de titel is terug te voeren op mijn dubbele gevoel over het stoppen met radiomaken. De echte naam van Noonie Bao is Jonnali Mikaela Parmenius. Ze komt uit Zweden en heeft al nummers geschreven voor o.a. Charli XCX, Avicii, Clean Bandit en Carly Rae Jepsen. Haar eigen materiaal klinkt echter veel subtieler, zoals je kunt horen op Sorry Not Sorry.

Op Spotify is de artiestennaam Kakkmaddafakka al ingekort tot KMF, dus het zou mij niet verbazen als dat straks ook officieel het geval zal zijn. En eerlijk is eerlijk: de redelijk controversiële naam van deze Noren staat ook haaks op de toegankelijke muziek die zij maken. Hun laatste album KMF, dat net als hun vorige twee cd’s medegeschreven en geproduceerd werd door Erlend Øye (Kings Of Convenience, Whitest Boy Alive), bracht al eerder de singles May God en Galapagos voort. Half januari komt daar Young You bij.

Mijn eerste kennismaking met Lizzo was haar medewerking aan YDLM, een teasertrack voor het nieuwste album van The Griswolds. Maar de Amerikaanse rapster Melissa Jefferson heeft ook een eigen carrière. Na complete cd’s in 2014 en 2015 bracht zij in oktober van dit jaar het minialbum Coconut Oil uit. Op de opener Worship trekt ze een klassiek soulgeluid (compleet met funky blazers, basgitaar en hand claps) naar 2016 dankzij een strakke hiphopproductie. Erg lekker!

In precies 10 minuten tijd heb je deze drie nummers beluisterd via mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly. Meer nieuws vind je in mijn Werner Tipt-lijst, waar ik continu muziek aan toevoeg. Als jij die lijsten volgt, houd ik je voortaan op de hoogte. Deal? Fijne dagen!

hip hop | pop

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 50)

December 12th, 2016

In al het najaarsreleasegeweld waarin de grote acts hun beste beentje voorzetten, houden veel opkomende bands zich een beetje afzijdig. En gelijk hebben ze. Al maakt dat het aanbod voor mensen die juist daarnaar op zoek zijn een beetje schraal. Voor mijn Spotify-lijst Werner Tipt wist ik 15 tracks bij elkaar te schrapen (van opkomende acts als Morgxn, The Montreals, Firefox AK & Elias, Tullara en Izzy Bizu, maar ook Red Hot Chili Peppers en Grandaddy. In de erelijst, Werner’s Weekly, is deze week echter maar plek voor 7 van die nieuwe liedjes.
Deze playlists zullen in het nieuwe jaar de basis vormen voor een nieuw muzieblog, dat je dan kunt vinden en volgen op www.carteblanchemusic.nl. Nu is er nog niets te zien, maar alvast bookmarken kan natuurlijk altijd!

Om te beginnen bevat Werner’s Weekly natuurlijk de Carte Blanche Remschijf van komende week, de laatste die op de radio wordt uitgezonden (want: volgende week is de Carte Blanche Top 2016 en daarna volgt een afscheidsuitzending). Het leek me wel toepasselijk om voor deze gelegenheid te kiezen voor de nieuwe single van Deacon Blue: Gone. Natuurlijk vanwege die titel, maar zeker ook omdat deze fijne Schotse band me gedurende mijn hele bijna 30-jarige radiocarrière achtervolgd heeft, op een goede manier.

Coward van Yael Naim is niet iets wat je snel in Carte Blanche zou verwachten: het houdt het midden tussen middeleeuwse kamermuziek en kerkmuziek. Toch draaide ik het nummer begin 2015 voor het eerst op de radio. Nu heeft Stromae er een clip bij gemaakt; zijn regiedebuut. Erg indrukwekkend, net als het nummer zelf. En daarom zet ik hem graag opnieuw in de schijnwerpers.

Elbow en Ryan Adams mag ik bekend veronderstellen. Beide komen in februari volgend jaar met een nieuw album en laten daar nu de eerste singles van los, respectievelijk Magnificent (She Says) en Do You Still Love Me? Totaal verschillende nummers met als belangrijke overeenkomst dat ze reikhalzend naar de albums doen uitzien. En is dat niet precies de bedoeling van singles?

Maar als een album eenmaal uit is, is het leuk om juist verder te luisteren dan de singles. En een voorspellinkje te wagen welke albumtracks niet op single zouden misstaan. Ik doe dat al bijna 30 jaar op de radio en blijk vaak mijn oren op de juiste plaats te hebben ;-). Deze week in Werner’s Weekly singlesuggesties van Saint Motel (Destroyer) en Smoove & Turrell (New Jerusalem). Benieuwd wat jij ervan vindt!

Tot slot is deze week ook een kerstnummer de lijst ingeslopen. The Crookes brengen elk jaar een eigen, nieuw kerstliedje uit en wat mij betreft is het elke keer raak. Luister maar naar You Bring The Snow, waarmee ik deze week de laatste reguliere aflevering van Carte Blanche open. Die staat vanaf woensdagochtend weer online. Watch this space!

In de tussentijd kun je bovenstaande nummers uiteraard beluisteren via mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly en krijg je via mijn dagelijks aangevulde Werner Tipt-lijst een nog uitgebreider voorproefje op de uitzending van komende week.

chamber music | christmas | jazz | pop | rock

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 49)

December 5th, 2016

Wie zoet is, krijgt lekkers… Omdat ik het volste vertrouwen heb in jouw gedrag, heb ik weer wat strooigoed voor je toegevoegd aan mijn Spotify-lijst Werner Tipt. Verheug je maar alvast op Nederlandse artiesten als Moss, Jett Rebel, Lucas Hamming en Rob Klerkx & The Secret, of Fenech-Soler, Circa Waves en Bastille. Vijf van die tracks zijn zo lekker, dat ze de erelijst Werner’s Weekly hebben gehaald. Die vijf bespreek ik hieronder.

Backseat van The Brahms stond ook al tussen de allerbeste tracks van vorige week, maar promoveert deze week tot Carte Blanche Remschijf. Een heerlijk energiek radioliedje als tegenwicht voor al het zijige gedreutel wat weer op ons afkomt.

Maar er is meer lekkers uit ons eigen land afkomstig en het uiterste noorden lijkt momenteel even hofleverancier. De Groningse electroband Lghtnng bijvoorbeeld, heeft van hun tweede EP Getting Ready het nummer Hold On To Let Go op single uitgebracht. Heerlijke onderkoelde syntipop.
En uit Leeuwarden komt Mundo Park. Zij zijn al sinds 2010 actief en staan op het punt hun debuutalbum op de wereld los te laten. Keep Your Faith In Me is daarvan een erg prettig voorproefje. Voorzien van een toffe 360-gradenclip.

De muziek van de Franse singer-songwriter Lescop (echte naam: Mathieu Peudupin) vind ik intrigerend. Van zijn tweede album Echo ontdekte ik deze week in eerste instantie de single Dérangé, maar inmiddels is net de opvolger uit: David Palmer. Zwoele new wave, het bestaat!

Geniet tot slot van Hifi Sean feat. Crystal Waters – Testify. Hifi Sean is Sean Dickson, ex-voorman van The Soup Dragons (I’m Free) en van The High Fidelity (Scream If You Want To Go Faster). Crystal Waters had beginjaren ’90 hits met Gypsy Woman en 100% Pure Love. Dansbare gospelblues, vaagjes vergelijkbaar met Praise You van Fatboy Slim.

Je vindt alle vijf deze nummers in mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly en binnen een kwartier ben je weer volledig op de hoogte. Als je dan nog niet bent uitgeluisterd, is er altijd nog mijn Werner Tipt-lijst, waar ik dagelijks nieuwe nummers aan toevoeg. Abonneren is gratis, maar niet voor niets!

blues | electronic | gospel | pop | rock

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 48)

November 28th, 2016

Nu de cadeauperiode officieel begonnen is, zijn de belangrijkste releases van het jaar wel zo’n beetje uitgebracht. De eerste ‘slappe’ week hebben we inmiddels achter de rug. Maar wie goed zoekt (en dat doe ik graag voor je), vindt altijd nog wel een paar pareltjes. In mijn Werner Tipt-lijst op Spotify verzamelde ik afgelopen week nieuwe tracks van o.m. Dutch Uncles, Two Door Cinema Club, The Last Exposure, OK Go en Roosevelt voor je. Maar alleen het beste van het beste haalt Werner’s Weekly…

Bovenaan in die lijst als altijd de Carte Blanche Remschijf van komende week. Die is van de Franse singer-songwriter Jain (echte naam: Jeanne Galice). Zij heeft afgelopen zomer in heel Europa (behalve in Nederland) een hit gescoord met Come en mede daardoor krijgt zij begin januari een European Border Breakers Award uitgereikt. Van haar debuutalbum Zanaka is nu een Deluxe Edition uitgebracht met zes bonustracks. De leukste daarvan is deze week Remschijf: Dynabeat.

Animal Noise, uit Colchester in zuid-oost Engeland, noemt hun muziek zelf ‘experimental indie’ en hun liedjes ‘moody swamp songs’. Nadat ik hun nieuwe single Little Things al een paar keer op de radio draaide, staat die nu ook op Spotify. En deze week dus in Werner’s Weekly.
Ook Make Believe van Clean Cut Kid hoor je al geruime tijd in Carte Blanche. De track is nu officieel op single uit in Nederland. Het echtpaar Mike en Evelyn Halls combineert vrij vrolijke muziek met teksten die uit het (studenten)leven gegrepen zijn, over studieschulden, prestatiedruk en persoonlijk verlies.

Toen The Brahms eerder dit jaar hun EP Belise uitbrachten, viel de track Backseat me onmiddellijk op. Wat een heerlijk uptempo nummer! Bij deze singlesuggestie is nu een videoclip opgenomen en hopelijk horen mijn collega’s ook wat een fijn radioliedje dit is, juist nu de kerstballads op de loer liggen…

Inheaven tot slot is een female fronted rockband uit Londen, die helemaal in de lijn past van Honeyblood, Deap Vally en Black Honey. Hopelijk gaat deze mix van shoegaze en grunge (gecombineerd met een doe-het-zelf mentaliteit) in 2017 wat tegenwicht bieden aan de vele electronica die de hitlijsten momenteel bevolkt. Hun nieuwe single heet Treats.

Binnen een kwartier heb je al deze nummers beluisterd via mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly en ben je weer helemaal bij op muziekgebied. Bij behoefte aan meer lekkers verwijs ik je graag naar mijn dagelijks aangevulde lijst Werner Tipt. Volg die playlists en mis voortaan niks meer!

indie | pop | rock

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 47)

November 21st, 2016

Een half uur, meer heb je niet nodig om de beste nieuwe releases van deze week te leren kennen. Je vindt ze alle negen op een rijtje in mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly. Twee keer zoveel nummers heb ik de afgelopen zeven dagen toegevoegd aan mijn Werner Tipt-lijst. Daaronder staan mogelijke toekomstige helden als Wyvern Lingo, Bry en Electric Guest gebroederlijk naast bekendere namen als The Weeknd feat. Daft Punk, Loyle Carner en singlesuggesties van Twin Atlantic en DNCE.

De Carte Blanche Remschijf van deze week heb ik vorige week al uitgebreid voorgesteld: I’ll Make It Worth Your While van Artificial Pleasure is een heerlijke track die iets weg heeft van The 1975’s Love Me.

Het Franse duo Justice bracht afgelopen vrijdag zijn nieuwe album Woman uit en tegelijkertijd verscheen de vierde singletrack daarvan. Fire is lekker funky en zeker de radiovriendelijkste van de vier.
Dat laatste is niet per se de beste omschrijving van de nieuwe single van Three Days Grace, maar te gek is die wel. De Canadese rockband vatte in de studio spontaan het idee op om You Don’t Get Me High Anymore van Phantogram te coveren en na twee of drie takes stond die op tape. In Werner Tipt vind je overigens ook een cover van datzelfde nummer door WakeyWakey!

The Sounds, uit Zweden, gaan de rest van het jaar op tournee in Amerika om hun precies tien jaar geleden uitgekomen debuutalbum Dying To Say This To You integraal te spelen. Daar voegen ze ook een paar nieuwe nummers aan toe, waaronder hun nieuwe single Thrill.
Ook Sia blijft maar met nieuwe tracks op de proppen komen. De Deluxe Edition van haar cd This Is Acting (met 6 extra nummers) was blijkbaar niet genoeg, want nu is er Never Give Up, wat ze opnam voor de film ‘Lion’.

De Amerikaanse singer-songwriter Laura Pergolizzi (LP) maakt al sinds begin deze eeuw muziek, maar brak pas afgelopen zomer wereldwijd door met Lost On You. De opvolger daarvan is nu ook in zicht: Other People.

De naam Noonie Bao zegt je waarschijnlijk niet veel, al heeft ze al nummers geschreven voor o.a. Charli XCX, Avicii, Clean Bandit en Carly Rae Jepsen. Haar eigen materiaal klinkt veel subtieler. Luister maar naar haar nieuwe single Sorry Not Sorry.
Ook Laurel is een nieuwe naam. Ze heeft pas 2 EP’s uitgebracht, die ze allemaal schreef en opnam in haar slaapkamerstudio. Hurricane is de eerste single van haar 3e EP Park. Ondertussen werkt ze ook aan haar debuutalbum Life Worth Living.

Tot slot de band rond de Amerikaanse tienerbroertjes Mike en Brian D’Addario (17 en 19 jaar oud pas): The Lemon Twigs. Hun debuutalbum Do Hollywood staat vol complexe mini-rockopera’s, waarvan These Words er een is. Klinkt goed hè? Donderdag treden ze op in OT301 (aan de Overtoom 301) in Amsterdam.

Al deze nummers staan in mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly. Nog meer suggesties vind je in de lijst Werner Tipt. Die vul ik dagelijks aan. Volg ze maar, dan zie (en vooral hoor) je het vanzelf!

electronic | funk | pop | rock

werner's weekly, wildcard

Werner’s Weekly (week 46)

November 14th, 2016

Van de hele stapel nieuwe releases kregen er 14 afgelopen week het stempel ‘Werner Tipt’, met bijbehorende vermelding in de gelijknamige Spotify-playlist. Nog nooit gehoord van Fews, Washington of Escondido, maar wel nieuwsgierig hoe die klinken? Dan weet je waar je moet zijn. Vaults, Alex Clare, Imagine Dragons, Emeli Sandé en Liv zijn enkele van de artiesten die hen daar gezelschap houden. Maar alleen de crème de la crème van de toekomstmuziek heeft Werner’s Weekly gehaald…

She’s American van The 1975 is al sinds maart van dit jaar in Carte Blanche te horen. Eerst als singlesuggestie van hun album I Like It When You Sleep For You Are So Beautiful Yet So Unaware Of It en nu ook als echte single. In Engeland althans, want in Nederland komt de band niet echt van de grond. Jammer, want She’s American is een heerlijk radioliedje. Daarom is ‘ie deze week de Carte Blanche Remschijf!

Afgelopen week draaide ik Fountains van Uncle Frank al en toen viel me pas goed op hoe lekker die op de radio klinkt. Die zouden meer mensen eens de zender op moeten slingeren. Daarom zet ik het nummer deze week in de etalage die Werner’s Weekly heet. Ook Find Me van Sigma feat. Birdy promoveert deze week vanuit de Werner Tipt-lijst naar het hoogst haalbare op nieuwe-muziekgebied ;-).

Al sinds hun debuut uit 1998 ben ik een fan van de Spaanse band La Oreja De Van Gogh. Niet iedereen kan hun (pop)muziek waarderen, al was het maar omdat het niet zo lekker meezingt. La Planeta Imaginario, hun 7^e studioalbum, is ook niet hun sterkste, maar de track Pálida Luna zou een goeie single zijn. In elk geval in de Spaanstalige wereld. Luister maar…

Dan San is een zesmansband uit de Belgische industriestad Luik, wat wellicht de melancholische, soms dromerige sfeer van hun muziek verklaart. Ook de samenwerking met producer Yann Arnaud (o.a. Air) kan daaraan bijgedragen hebben. Hun indrukwekkende nieuwe single heet Ocean.

Half januari komt The xx met hun derde album I See You. De eerste single daarvan heet On Hold. Die kwam naar eigen zeggen moeizaam tot stand, totdat ze een sample toevoegden uit I Can’t Go For That van Hall & Oates, die de losse onderdelen samensmolt waaruit het nummer tot dan toe bestond.

Met I’ll Make It Worth Your While van het Londens drietal Artificial Pleasure maak ik deze week de cirkel rond. Het nummer, hun debuutsingle, heeft iets weg van Love Me van The 1975 (en dus van David Bowie’s Fame). Ook Talking Heads klinken erin door. Een superliedje en een dikke tip voor mijn andere radiocollega’s.

Het hele – uiterst bescheiden – bovenstaande lijstje vind je uiteraard terug in mijn Spotify-playlist Werner’s Weekly. En al mijn inmiddels ruim 700 aanraders van dit jaar staan in de lijst Werner Tipt. Als je die zo sorteert, dat de laatste toevoegingen bovenaan staan, verschijnen mijn recentste suggesties pal onder je neus. Snuffel er maar eens aan! (en de playlists volgen is natuurlijk helemaal leuk…)

dance | drum & bass | funk | pop | rock

217 218 219220221

Facebook

Instagram